منگنز:
منگنز (Mn) پنجمین عنصر فراوان روی زمین است. از دهه 1930، منگنز در حیوانات ضروری شناخته شده است.
در تغذیه طیور، منگنز نقش مهمی در تشکیل استخوان، پوسته تخم مرغ دارد و در بسیاری از فرایندهای بیوشیمیایی با فعال کردن آنزیم ها مانند پیروات کربوکسیلاز، سوپراکسید دیسموتاز و گلیکوزیل ترانسفراز موثر است.
منگنز برای رشد جنینی، رشد طبیعی بدن و استخوان ها، تولید مثل و متابولیسم کربوهیدرات و لیپید ضروری است.
علاوه بر این ، Mnعملکرد مهمی در حفظ کیفیت پوسته تخم مرغ دارد.
منگنز یکی از کوفاکتورهای آنزیمی است که در سنتز کلسترول دخیل است که ماده سازنده اصلی استروئیدهای تخمدان است.
در اواخر دهه 90 میلادی، محققان گزارش کردند که کمبود منگنز در رژیم غذایی باعث تغییر استروئیدهای تخمدان در مرغ های تخم گذار و در نتیجه کاهش تولید مثل در آن ها می شود.
این عنصر به دو شکل معدنی یا آلی به جیره های طیور اضافه می شود. منابع آلی منگنز در مقایسه با منابع معدنی اثرات مثبت بیشتری بر کیفیت پوسته تخم مرغ دارند. منگنز با ارتقاء سنتز موکوپلی ساکاریدها، نقش مهمی در کیفیت پوسته تخم مرغ ایفا می کند.
کمبود منگنز:
کمبود منگنز باعث کاهش ضخامت پوسته تخم مرغ می شود و در تحقیقات گزارش شده است که ضخامت پوسته تخم مرغ در مرغ های تخمگذار تغذیه شده با منگنز اضافی، به شکل چشمگیری بهبود یافته است. به طور مشابه ، شیائو و همکاران در سال 2014 گزارش دادند که اضافه کردن منگنز از 25 به 100 میلی گرم در کیلوگرم خوراک، پارامترهای کیفیت پوسته تخم مرغ مانند مقاومت پوسته و ضخامت تخم مرغ را افزایش میدهد.
حالت ستاره نگری که در اثر اختلال عصبی یا فلجی گردن اتفاق می افتد در اثر کمبود منگنز نیز ایجاد میشود که شبیه به کمبود ویتامین B1 و تیامین حالت ستاره نگری پیدا میکند و گردن به سمت عقب برمیگردد.
وجود ترکیباتی مانند فیتات در جیره های غذایی میتواند قابلیت فراهم کردن و در دسترس بودن این عنصر را به شدت کاهش دهد.
بین غلظت کلسیم و فسفر و جذب منگنز تقابل منفی وجود دارد که حتما در جیره نویسی باید مورد توجه قرار گیرد تا از کمبودهای کاذب این عنصر مهم به شکل موثری جلوگیری کند.
مسمومیت با منگنز:
مسمومیت با منگنز معمولا اتفاق نمیافتد. در صورت بروز مسمومیت کاهش رشد و کاهش اشتها از علایم اصلی مسمومیت با منکنز میباشند.
اعمال منگنز:
تحقیق و بررسی:
واحد تحقیق و توسعه شرکت ماکیان مکمل کیمیا